afscheid

even een kort verslag vanuit struisbaai, onze 1e stop van de garden route,
afgelopen week was erg dubbel, de week van het afscheid!

het is allemaal zo snel gegaan, dinsdag hebben we een braai gehouden aan een meertje in de buurt, helaas kwam de security de sfeer verpesten met de mededeling dat alcohol verboden was, braaien na 6 uur geen optie was en dat dit grapje 500R ging kosten, het was het waard..

woensdag moeten we voor het eerst afscheid nemen van een van de projecten, John Safe house, het voelt rot om Donavan (een van de oudere jongens) zo achter te laten, zonder te weten hoe het verder met hem zal aflopen, in de bieb hetzelfde verhaal, wij gaan straks terug naar ons luxe leventje en deze kinderen moeten het verder zien te redden..

donderdag gaan Hanne en ik aan de slag, chocola voor de kinderen, een taart voor de teachers, een poster met foto's als herinnering en heel veel lieve briefjes voor de staf..

vrijdag onze laatste dag op Aquila in Ocean View begint vroeg, om 7 zijn we in een township in Capricorn om te helpen met het feeding program, een man regelt dit voor alle kinderen in de buurt, zonder hem zouden al deze kinderen geen eten hebben, ook als kinderen te laat binnen komen moeten we ze teleurstellen omdat de porrage (soort brinta) al op is..

als iedereen gegeten heeft laat Chris, de man die elke dag om 4 in de ochtend uit bed komt en alles mogelijk maakt, ons een hutje zien in de township, rachel is de bewoonster en ze loopt standaard met een dikke winterjas aan omdat ze praktisch gaan deur of muren hebben, het is een hokje van 2 bij 2 met 2 bedden, het dak is nat en smerig en het is steenkoud en vochtig binnen, ze wonen met 5 mensen samen, maar toch hoor je haar niet klagen, ze is al blij met haar dagelijkse portie porrage die Chris haar geeft.

Op Aquila worden we warm verwelkomt, de kinderen weten meteen welke dag het is, de dag van het afscheid..
in de grote ruimte wordt whitney houston gedraaid, dat maakt het niet makkelijker, 3 van mijn favoriete meiden beginnen te huilen en ik kan het zelf ook niet droog houden, en het is pas 10 uur in de ochtend..

Gideon de grootste lieverd van de school biedt me zelfs zijn bed aan zodat ik kan blijven, het liefst zou ik ze allemaal meenemen, ze beginnen zelfs al te vragen of ze niet mee kunnen naar Nederland..

om 11 uur worden we naar voren geroepen en voor de klas gezet op de erestoelen, blijkbaar hebben alle klassen een optreden voor ons gemaakt, dansjes en liedjes, verkleedpartijen, ze hebben aan alles gedacht,

als ze het Afrikaanze volkslied aanheffen heb ik het helemaal niet meer, wat is dit moeilijk, dan krijgen we ook nog allebei een zelfgemaakte kaart met een ontzettende lieve tekst op, en erg genoeg krijgen we ook een cadeautje, ondanks dat ze niet eens geld hebben voor materiaal voor de kinderen..

Gelukkig zijn ze ook erg blij met ons cadeau en wordt het meteen aan de muur gehangen en bewonderd,

op het einde worden we doodgeknuffeld en bedolven onder kusjes van de kinderen, er wordt voor ons gezongen en ze wensen ons het beste van de wereld, huilend stappen we van het schoolplein af terwijl iedereen ons uitzwaait, dit was het ergste afscheid ooit, de hele bus met de andere vrijwilligers is geloof ik ook wel onder de indruk..

gelukkig hebben we een druk weekend voor de boeg, cape point is prachtig en het weer zit mee, zon aan een stralend blauwe hemel,
op zaterdag gaan we nog een keer naar de markt om inkopen te doen en vervolgens begint onze klim, Table Mountain

een zware tocht van 1,5 uur maar absoluut de moeite waard, wat een uitzicht en opnieuw helder blauwe lucht, wat een perfect einde van onze 4 weken, onderaan de berg hebben we een prachtig uitzicht op kaapstad terwijl de zon ondergaat.. alsof de goden het ons eindelijk gunden, geweldig weer in ons laatste weekend..

Zondag ochtend, het begin van de Garden Route en het definitieve afscheid van ons nieuwe Afrikaanse Thuis..
Mijn volgend verslag van deze week zal vanuit Nederland zijn, dat zal afkicken worden..